ويرانه نه آن است که جمشيد بنا ساخت
ويرانه نه آن است که فرهاد فرو ريخت
ويرانه دل ماست که با هر نگه تو
صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ريخت
***
چنديست که بيمار وفايت شده ام
در بستر غم چشم براهت شده ام
اين را تو بدان اگر بميرم روزي
مسئول تويي که من فدايت شده ام
***
يک بوسه ز لبهاي تو در خواب گرفتم
انگار لب از چشمه مهتاب گرفتم
هرگز نتواني تو ز من دور بماني
چون عکس تو در سينه خود قاب گرفتم
***
جان فداي دوست کردن نزد ما دشوار نيست
سوزم از اين غم که ما را فرصت ديدار نيست
***
به دستانت بياموز که هر گل ارزش چيدن ندارد
به چشمانت بياموز که هر کس ارزش ديدن ندارد
به قلبت بياموز که هر کس کنج آن جايي ندارد
***
به ياد آشنايان آشنا باش
به پيوندي که بستيم باوفا باش
هميشه ياد تو در خاطرم هست
تو هم هرجا که هستي ياد ما باش
***
گفتی " دور مرا خط بکش " کشیدم... حالا تو در محاصره ی منی !!!
***
اگه من و تو دوتا برگ باشيم، هنگام خزان من زودتر از تو ميشکنم تا زماني که مي‌افتي در آغوشم بگيرمت!
***
اگه گفتي اين چيه؟

>->o

.

.

.


اين منم که از دوريه تو مردم
***
اگر مهربانی یکی از درسهایمان بود، بی شک تو شاگرد اول دنیا بودی...
***
برای خندیدن منتظر خوشبختی نباش...

شاید خوشبختی منتظر خنده ی توست...
***
ساقیا! باز خماریم به جامی بنواز...

خاطر خسته ما را به سلامی بنواز...

گر میسر نشود بگذری از کوچه ما...

گاه گاهی دل ما را به پیامی بنواز!
***
با بزرگترین عشق در کوتاهترین جمله،

روی لطیفترین گل مینویسم:

به یادتم...
***
پای سگ بوسید مجنون، خلق گفتند کافر است...

گفت: این سگ گاه گاهی کوی لیلا رفته است...
***
تو را آرزو نخواهم کرد، هیچ وقت!

تو را لحظه ای خواهم پذیرفت که خودت بیایی، با دل خود، نه با آرزوی من.
***
تبسم تو تجسم تمامی خوبی هاست...

به تبسمت سوگند، شاد بودنت آرزوی من است...
***
وقتی دل تنها کالائیست که خدا شکسته آن را میخرد...

پس چرا من به دست کسی که دلم را شکسته بوسه نزنم...
***
غربت را نباید در الفبای شهر غربت جستجو کرد...

همین که عزیزت نگاهش را به طرف دیگری کرد، تو غریبی...
***
نقاش نیستم...

ولی تمام لحظات بی تو بودن را درد میکشم...
***